El Ele

 

Uzanırken insan ötelere,
Aşar dolayları bakışlarımız.
Parlak düşlere takılmadan
Bugünü yakalamalı avuçlarımız.
İş yerine düş,
Aş yerine boş avuntular değil;
Taş sertliğinde gerçekler arasında
Yaşama açılmalı kucaklarımız.
Horlanmış gözlere,
Kirlenmiş gizlere takılmadan,
Gerçeği haykırmaktan sıkılmadan,
Sıkılmalı haksızlığa yumruklarımız.

Zevkler ardında yuvarlanmadan,
Unutmadan halkla zevklenenleri,
Yaşamın loş kuyularında
Uykulara dalmadan...
Emeğin ufkunda,
Bilincin şavkında,
El ele gelmeliyiz!